टकाटक!

गेल्या रविवारी आपल्या लब्बाड 'गोलुमोलु'वर मी लिहिलेला लेख वाचल्याचे तुम्हाला आठवत असेलच. मज्जा आली ना वाचायला!? बऱ्याच वाचकांनी लेख आवडल्याचे मला कळविलेसुद्धा आहे. त्याकरिता मी सर्वांचा आभारी आहे.

सदर लेखात मी 'टकाटक' हा शब्द वापरला होता. बऱ्याच वाचकांना तो शब्द फारच आवडला. फारच गंमत वाटली त्यांना तो शब्द वाचताना. कित्येकांनी तर प्रतिसाद देताना फक्त 'टकाटक' हाच एक शब्द लिहून आणि पुढे 'खो! खो!' हसण्याची स्मायली टाकून मला पाठविले होते. ज्या लोकांना तो शब्द समजला आणि ज्यांना नाही समजला, त्यांनाही ह्या 'टकाटक' शब्दाची मजा लुटताना काहीच अडचण आली नाही. उलट मला खात्री आहे, की बऱ्याच वाचकांनी आता आपल्या बोलण्यात 'टकाटक' हा शब्द वापरायला सुरवात सुद्धा केली असेल. हा! हा!! हा!!

एका मराठी संकेतस्थळावरसुद्धा आपल्या 'गोलुमोलु'चा लेख मी प्रसिद्ध केला होता. काल तेथील एका वाचकाने मला प्रश्न केला, की हा 'टकाटक' शब्द काय आहे? मी तर पहिल्यांदाच ऐकला हा शब्द!! त्यांच्या शंकेवर लिहिलेले स्पष्टीकरण मी जसेच्या तसे खाली देत आहे.

मी तर पहिल्यांदाच ऐकला हा शब्द. >>> काय म्हणता!!!!??? आमच्याकडे तर नेहमीच म्हणतात बुवा!!

'टकाटक' हा बहुउपयोगी शब्द आहे. त्याला आपण कसाही आणि कुठेही वापरू शकतो. कसा वापरायचा त्याची एकदोन उदाहरणे मी तुम्हाला सांगतो.

१) त्या गवंड्याचं काम एकदम 'टकाटक' असतं बरं!! (तो गवंडी उत्कृष्ट काम करतो)

२) साडीमध्ये आज काय मस्तं दिसत होती रे ती, एकदम 'टकाटक'!! (साडीमध्ये ती आज फार सुंदर दिसत होती.)

३) त्याने गाडी काय मेंटेन केली आहे बाप!! एकदम 'टकाटक'!!! (त्याने गाडी एकदम कंडिशनमध्ये ठेवलीय)

समजलं ना कसं!!? तुम्हीही 'टकाटक' हा शब्द वापरत जा बरं! फार मज्जा वाटेल बघा बोलताना. आणि आपल्याला काय सांगायचंय ना, ते समोरच्याला ह्या एका शब्दात बरोब्बर समजतं. त्याला जास्त काही सांगायची गरजच पडत नाही.

तर वाचकहो! असा आहे 'टकाटक' शब्दाचा महिमा. मग बोलताना वापरणार ना हा शब्द? बिनधास्त वापरा आणि त्यातून किती आनंद मिळतो पहा. पण मला आपला अनुभव कळवायला विसरू नका बरं!

Making of photo and status : ८. वाळूवरच्या रेघोट्या!

प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.

http://sachinkale763.blogspot.in/2017/11/making-of-photo-and-status.html

'कोण वसे तुझ्या हृदयी, कळू दे की मला हरीणी. 

वाळूवरच्या रेघोट्यानी, सांगु पाहे माझी मानिनी' 

आपल्या मनीचे हितगुज आपल्या बापाला सांगू पहाताना एक तरुणी.

Making of photo and status :

मी एकदा माझ्या पत्नी आणि मुलीला घेऊन अलिबाग येथे सहलीला गेलो होतो. समुद्रकिनारी वसलेले अलिबाग हे खरोखरीच एक निसर्गरम्य ठिकाण आहे. तेथे सुंदर सुंदर समुद्रकिनारे, नारळीपोफळीच्या बागा आणि खाण्यापिण्याची रेलचेल आहे. तीन दिवस आम्ही हिंडलो फिरलो, भरपूर मजा केली.

आम्ही खास एक दिवस समुद्रस्नानाकरिता राखून ठेवला होता. त्याप्रमाणे सकाळी हॉटेलवर दाबून नाष्टा केला आणि स्विमिंग कॉश्च्युम घालून समुद्रावर पोहोचलो. ऑड डे असल्यामुळे समुद्रकिनाऱ्यावर अगदी तुरळक गर्दी होती. पाच सहाच कुटुंबे पाण्यात डुंबण्याचा आनंद घेत होती. आमचे त्रिकोणी कुटुंब आहे. मुलीला भाऊ बहीण नसल्याने बिचारी एकटीच तिच्यापरीने सहलीचा आनंद ओरबाडून घेण्याचा प्रयत्न करीत होती.

बराच वेळ समुद्राच्या पाण्यात खेळून झाल्यावर मी आणि सौ. किनाऱ्याच्या वाळूवर पहुडलो होतो. आमच्या बाजूलाच मुलगी तिथेच सापडलेल्या एका काठीने ओल्या वाळूवर रेघोट्या ओढीत होती. मला उत्सुकता वाटली की ती वाळूवर काय लिहितेय ते पहावे. मी जवळ जाऊन पाहिले तर तिचे वाळूवर उभ्या आडव्या रेघोट्या मारणे चालू होते. मी सहजच तिचा एक फोटो काढून घेतला.

काही दिवसांनी मी आमच्या अलिबागच्या सहलीचे फोटो पहात असताना हाच फोटो माझ्या पहाण्यात आला. आणि माझ्या मनात कुठेतरी क्लिक झालं. मला वाटलं की ह्या फोटोवर काहीतरी स्टेटस लिहावं. मी विचार करू लागलो. आणि मला एक कविकल्पना सुचली. मी कल्पना केली, की एका लग्नाच्या वयाला आलेल्या मुलीच्या बापाला तिच्याकरिता सुयोग्य वर शोधायचाय. त्यापूर्वी तो मुलीच्या हृदयात कोणी राजकुमार भरलाय का याची तिच्याकडे चौकशी करतो. पण मुलगी स्त्रीसुलभ लज्जेने आपल्या मनातले बापाला सांगू शकत नाही. म्हणून ती समुद्रकिनाऱ्यावरल्या ओल्या वाळूवर रेघोट्या ओढून आपल्या बापाला सांगू पहाते. आणि बाप ते जाणण्याचा प्रयत्न करतो. यावरून मला कवितेच्या पुढील ओळी स्फुरल्या. 

'कोण वसे तुझ्या हृदयी, कळू दे की मला हरीणी. 

वाळूवरच्या रेघोट्यानी, सांगु पाहे माझी मानिनी'...........

Making of photo and status : ७. गोलुमोलू

प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.

http://sachinkale763.blogspot.in/2017/11/making-of-photo-and-status.html

काय ? कसं काय ? ठिक आहे ना ? येता का सोबतीला ? जाऊ आपलं सावकाश रांगत रांगत जोडीने नाक्यापर्यंत, दुध आणायला. टाकू हो एखादी चक्कर, टकाटक !!!

Making of photo and status : 

कार्टून चित्रांमध्ये मला सर्वात जास्त आवडलेल्या चित्रांपैकी हे एक आहे. पहाताक्षणीच ह्या रांगणाऱ्या बाळाच्या मी प्रेमात पडलो होतो. बघा ना, आपल्याकडे पाहून कित्ती गोड हसतंय ते. त्याचं स्माईल बघा कसं ह्या कानापासून त्या कानापर्यंत पसरलंय. त्याच्या वाटोळ्या टकलावर उभा असलेला एकुलता एक कुरळा केस पाहिलात का? cute ना!! अगदी जवळ जवळ आलेले इवलेसे त्याचे दोन डोळे आणि भुवया किती खट्याळपणाचा भाव दर्शविताहेत. आणि  छोटुकले कान तर त्याच्या गोलमटोल चेहऱ्यावर अगदी शोभून दिसताहेत. चित्रात अगदी त्याच्या कंबरेला बांधलेल्या लंगोटीची गाठसुद्धा दिसून येतेय. त्याचा गोल चेहरा आणि गुबगुबीत हातपाय पाहून मी त्याचे नांव काय ठेवलंय माहितेय का? गोलुमोलू! हा! हा!! हा!!

हा खट्याळ आणि गुबगुबीत गोलुमोलू मला एवढा आवडला की मला त्याच्यावर काहीतरी स्टेटस लिहावेसे वाटू लागले. गोलुमोलुकडे पाहिल्यावर असं वाटतंय की तो आपल्याशी काहीतरी बोलू पहातोय. हो की नाही!!!? आणि म्हणून मी त्याने आपल्याशी साधलेल्या संवादाचेच स्टेटस लिहायचे ठरवले. 

माझ्या मनात विचार आला की आपण गोलुमोलुच्या तोंडी मोठ्याव्यक्तींच्या बोलण्याचा टच देऊन पाहिला तर किती मज्जा येईल!! आता पहा! गोलुमोलु आपल्याकडे पहातोय, आपण सुद्धा त्याच्याकडे पहातोय, त्याबरोबर आपले आपसात पहिले बोलणे काय असेल? बरोबर!! आपण एकमेकांना अभिवादन करू. होय ना!!? इथे तर गोलुमोलुच पुढाकार घेऊन विचारतो, "काय ? कसं काय ? ठिक आहे ना ? " हा! हा!! हा!! 

आता गोलुमोलू पुढे काय म्हणतोय पहा! "येता का सोबतीला?" गोलुमोलु आपल्याला सोबत चलण्याचं आमंत्रण देतोय. आणि ते पण कसं? तर "जाऊ आपलं सावकाश रांगत रांगत जोडीने नाक्यापर्यंत" आपल्या गोलुमोलुला चालता येत नाही, म्हणून तो म्हणतोय, जाऊ सावकाश रांगत रांगत." आणि ते पण कसं? तर जोडीनं!! म्हणजे तो आपल्यालाही जोडीनं नाक्यापर्यंत रांगत रांगत सोबत चलण्याचं आमंत्रण देतोय. आणि नाक्यावर जाऊन आणायचं काय? तर दूध!! गोलुमोलुचं फेवरेट!! वर आपल्यालाच तो सांगतोय, "टाकू हो एखादी चक्कर, टकाटक !!!" बघा ना! आपला गोलुमोलु कसा मोठ्या माणसांसारखा 'टकाटक' म्हणतोय.

        

तर असा आहे आपला लब्बाsssड गोलुमोलु. आवडला ना तुम्हाला? मग!!?.... जाताय ना गोलुमोलुच्या सोबतीने रांगत रांगत जोडीनं नाक्यापर्यंत? दूध आणायला हो!!! टकाटक!! हा! हा!! हा!!

Making of photo and status : ६. च्यामारी !!!

प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.

http://sachinkale763.blogspot.in/2017/11/making-of-photo-and-status.html

च्यामारी !!! आहे कसलं हे चित्र ? मला तर फक्त एक डोळा तेवढा ओळखीचा वाटतोय. तिकीटाला एवढे पैसे दिलेत ते काय असलं वाकडंतिकडं चित्र बघायला ?

Disclaimer : सदर लेखामध्ये 'मॉर्डनआर्ट' कलेला कोणत्याही तऱ्हेनं कमी लेखण्याचे लेखकाचे प्रयोजन नाही.

Making of photo and status :

हा! हा!! हा!! ! नेटवर सर्फिंग करत असताना अचानक माझ्या नजरेस हे चित्र पडले. आणि मला खुद्कन हसू आले. आपल्या सर्वसामान्य लोकांच्या मनात येणारे विचार, आपली होणारी प्रतिक्रिया किती सुंदर तऱ्हेने ह्या चित्रात रेखाटलेय. जरा बारकाईने चित्रातल्या व्यक्तीकडे पहा बरं!, त्याने कसा हनुवटीवर हात ठेवलाय. त्या हाताला आधार द्यायला दुसरा हात पोटावर कसा आडवा ठेवलाय. त्याचे डोळे कसे गरगरल्यासारखे दिसताहेत. भुवया उंचावल्याहेत. आणि चित्र बघता बघता कसा तो उभ्याने मागच्या बाजूला इतका झुकलाय की आत्ता मागे पडेल की काय असं वाटतंय.

पण कशाने झालीय त्याची ही दारुण अवस्था? तर समोरच्या भिंतीवरील चित्र पाहून झालीय. कल्पना अशी आहे की ती व्यक्ती आर्ट गॅलरीत एक चित्र प्रदर्शन पहायला आलीय, आणि फिरता फिरता ती व्यक्ती अशा एका चित्रापुढे येऊन उभी रहाते, की ज्या चित्रामध्ये फक्त गोल गोल रेषा, वाकडे तिकडे आकार, रंग आणि मधोमध एक मोठ्ठा टपोरा डोळा चित्तारलेला आहे. बरं, चित्रामध्ये कशाचा कशाशी संबंधसुद्धा वाटत नाहीए. चित्रामध्ये फक्त एक डोळा सोडला तर तिच्या ओळखीचं असं काहीही दिसत नाहीए. आणि असं चित्र पाहून ती व्यक्ती पुरती हबकून गेलीय, निराश झालीय.

मॉर्डनआर्टसारखी काही चित्रे अशी असतात, जी समजणे सर्वसामान्यांच्या आवाक्याबाहेरची असतात. ती समजायला दर्दी रसिक आणि त्यातील जाणकारच हवा. सामान्य व्यक्तीला असल्या चित्रात फक्त उभ्या आडव्या रेषा आणि रंग दिसतील. पण दर्दी आणि जाणकार व्यक्तीला त्यामध्ये जीवनाचे सार सापडेल. तर कधी त्यात त्याला विश्वरूपाचे दर्शनसुध्दा घडेल.

हे चित्र पाहिल्याबरोबर मलाही असं वाटलं होतं, की त्या चित्रातली व्यक्ती मीच आहे. आणि समोरील भिंतीवरील समजण्यापलीकडचं असे चित्र पाहून माझीसुद्धा त्या व्यक्तीसारखीच अवस्था झाली होती. ह्या चित्रावर काहीतरी स्टेटस लिहिण्याची उर्मी माझ्या मनात उसळून आली. आणि मग मी लिहिले "च्यामारी !!! आहे कसलं हे चित्र ? मला तर फक्त एक डोळा तेवढा ओळखीचा वाटतोय. तिकीटाला एवढे पैसे दिलेत ते काय असलं वाकडंतिकडं चित्र बघायला!?"

Making of photo and status : ५. गगनभरारी!

प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.

http://sachinkale763.blogspot.in/2017/11/making-of-photo-and-status.html

तु नि:शंकपणे गगनात भरारी घे पिल्ला. घाबरू नकोस, आम्ही तुझ्या पाठीशी आहोत..... गोव्याच्या समुद्रकिनार्यावर पॅरासेलींगचा आनंद लुटताना तरुणी.

Making of photo and status : 

हा फोटो मी गोव्याच्या समुद्रकिनाऱ्यावर काढला होता. फोटोमध्ये आकाशात उंचावर पॅराशूटला लटकलेली दिसते ती माझी मुलगी आहे. खरं तर एका फोटोत सर्व गोष्टींचा अंतर्भाव व्हावा म्हणून मी तो थोडा एडिट केला आहे. डावीकडे समुदकिनारा आणि वाळूवर रमलेली माणसं, उजवीकडे अथांग समुद्र, वरती निळेभोर आकाश आणि त्यावर तरंगणारे कापसासारखे दिसणारे पांढरे ढग. आणि ह्या सर्व पार्श्वभूमीवर दिसणारे पॅराशूट हा मूळ फोटो आहे. त्यामध्ये पॅराग्लायडिंगकरीता सुरक्षिततेची साधने मुलीच्या शरीराला बांधतानाचा दुसरा फोटो इन्सर्ट केला आहे. आणि मग मुलगी आकाशात किती उंचावर गेलेली आहे, हे सांगायला बाण वगैरे दाखवण्याचे त्यावर संस्कार केले आहेत.

पॅराशूटने माझी मुलगी आकाशात अंदाजे पंधरा माळेतरी उंचावर गेली होती. एकुलती एक असूनसुद्धा, धोका पत्करून आम्ही तिला उंच आकाशात विहारण्याचा आनंद लुटण्यास प्रोत्साहन दिले. त्यावरून मला वरील स्टेटस बनवावेसे वाटले, की माझ्या मुली! तू तुझ्या आयुष्यात मोठे होण्याकरिता कितीही मोठे धोके पत्कर. नवीन नवीन आव्हाने स्वीकार. मग भलेही त्यात अपयश आले तरी बेहत्तर, आम्ही आईबाप कायम तुझ्या पाठीशी उभे असणार आहोत याची आम्ही तुला खात्री देतो.

Making of photo and status : ४. टम्म् फुगीर जॅकेट

प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.

http://sachinkale763.blogspot.in/2017/11/making-of-photo-and-status.html

लोकल ट्रेनच्या दरवाजात उभ्या राहिलेल्या मुलाचे जॅकेट पहा, कसे वारा भरल्याने फुग्यासारखे टम्म् फुगले आहे ते !!! जम्माडी गंमत आपली.

Making of photo and status :

मी रोज लोकलट्रेनने प्रवास करतो. प्रवास करीत असताना मला आजूबाजूचे निरीक्षण करण्याची सवय (खोड??? हा! हा!! हा!!!) आहे. नकळत माझे अंतर्मन तेव्हा दिसणाऱ्या, घडणाऱ्या गोष्टी टिपत असते. त्यांचा मला लेखन करताना उपयोगही होत असतो.

असाच एकदा मी लोकलट्रेनने जात होतो. पावसाळी दिवस होते. दुपारची वेळ असल्याने डब्यात तुरळकच गर्दी होती. आपण डब्यात शिरतो त्या मोठ्या पॅसेजमध्ये दरवाजाच्या एका बाजूला रेलिंगला रेलून मी उभा होतो. समोरच्या दुसऱ्या दरवाजाच्या रेलिंगच्या इथे समोरासमोर दोन माणसं उभी होती. एक तरुण दरवाजात उभा होता. गाडी तुफान वेगात धावत असल्याने चाकांचा जोराचा खडखड आवाज येत होता. गाडी गदागदा हलत होती. दरवाजातून सोसाट्याचा वारा डब्यात शिरत होता.

दरवाजात बाहेर तोंड करून हवा खात जो तरुण उभा होता, त्याच्याकडे माझे सहजच लक्ष्य गेले आणि मी आश्चर्याने आणि गंमतीने त्याच्याकडे पहातच राहिलो. पावसाळी दिवस असल्याने त्या तरुणाने अंगात विंडचिटरचे जॅकेट आणि खाली रेनकोटची पॅन्ट घातली होती. आणि त्याच्या जॅकेटच्या कॉलर आणि बटनांमधून आत शिरणार्या सोसाट्याच्या वाऱ्याने त्याच्या जॅकेटला मोठ्या फुग्याचा आकार देऊ केला होता. जो फारच गमतीदार दिसत होता. मला तर असं वाटत होतं की एक सुई घ्यावी आणि तो फुगा फाट्कन फोडून टाकावा. तुम्ही फोटो पुन्हा पहा ना! बघा बरं काय गंमत दिसतेय ती! तरुण डब्याच्या दरवाजाला डोकं चिकटवून बाहेर बघत उभा आहे. त्याने एका हाताने वर दांडा पकडलाय. वाऱ्याने त्याचे जॅकेट फुग्यासारखे टम्म फुगवलेय, ज्यामुळे त्याच्या पाठीचा आकारच दिसेनासा झालाय. आणि त्याखाली त्याच्या ढगळ पँटीचा आकार विचित्र दिसतोय. आहे की नाही मजेदार दृश्य! दरवाजातून डब्यात शिरणारा सोसाट्याचा वारा त्या तरुणाबरोबर एक जम्माडी गंमत करत होता हे त्याच्या गावीही नव्हते. त्याचे मस्तपैकी बाहेर बघणे चालू होते.

हे दृश्य मला एवढे आवडले, की ते मला कोणालातरी दाखवावेसे वाटू लागले. पण तिथे माझे कोणीच ओळखीचे नव्हते. म्हणून मी हळूच माझा मोबाईल काढला आणि ते दृश्य कॅमेऱ्यात कैद केले.

आणि हो!! असला बालिशपणा करायला मला भयंकर आवडतो बरं का!! माझ्या बालिशपणाचे अजून किस्से पुन्हा कधीतरी. हा! हा!! हा!!!

Making of photo and status : ३. ए सागर कि लहरों!

प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.

http://sachinkale763.blogspot.in/2017/11/making-of-photo-and-status.html

'फेसाळणार्या लाटा, करी गुदगुल्या पदस्पर्शुनी!!!
माझी मीच राहीना, ऊठे तरंग हृदयी हर्षुनी!!!'
गोव्याच्या समुद्रकिनारी मायलेकी लाटांशी खेळताना.

Making of photo and status :

समुद्र! नुसतं नांव काढलं तरी मनात गोड खळबळ न माजणारी व्यक्ती निराळीच. आपण पाहिलेल्या आणि अनुभवलेल्या समुद्राच्या कित्येक सुखद आठवणी आपल्या मनात कोरल्या गेलेल्या असतात. त्या सर्व  उचंबळून वर येऊ लागतात. त्या समुद्राच्या किनाऱ्यावर एकामागोमाग येऊन खळकन फुटणाऱ्या लाटा. तो खाऱ्या पाण्याचा अथांग सागर. मनमोहक वाळू आणि शंखशिंपल्यांचा समुद्रकिनारा. किनाऱ्यावरची ओळीने उभी असणारी उंच उंच झाडे. आपल्या सभोवताली घोंगावणारा खारा वारा. लांब दूरवर समुद्राला स्पर्शणारे विस्तीर्ण निळे आकाश. आणि समुद्रात बुडी मारू पहाणारा सुर्यास्ताचा लालबुंद सूर्य. ही सर्व दृश्ये आपल्या मनात रुंजी घालू लागतात. आणि आपसूकच आपली पावले समुद्राकडे धाव घेऊ पहातात. मग कधी मित्रमंडळींबरोबर, तर कधी आपल्या कुटुंबाबरोबर आपण समुदकिनाऱ्याची सहल काढू पहातो.

गोव्याला सुंदर सुंदर समुद्रकिनारे आहेत. आणि प्रत्येकाचे स्वतःचे वेगळे वैशिष्ट्य आहे. वरील फोटो मीसुद्धा एकेवेळी माझ्या कुटुंबाबरोबर गोव्याला समुद्रकिनारी सहलीकरिता गेलेलो असताना काढलेला आहे. आपण समुद्रकिनारी फिरतो आहोत, आणि आपण आपल्या पायाचा पाण्याला स्पर्श करणार नाही, असे होणे नाही. मी आणि मायलेकी समुद्राच्या किनाऱ्यावर उसळणाऱ्या लाटा पाहून मोहून गेलो होतो. बदलण्यास कपडे आणले नव्हते, निदान गुढघ्याभर पाण्यात तरी जाऊ म्हणून चपला काढून हातात घेतल्या आणि आम्ही तिघे पाण्यात शिरलो.

लाटांचा थंडगार स्पर्श पायांना झाल्याबरोबर अंगात एक गोड शिरशिरी उठली. पाण्याने आमच्या पायांना वेढा टाकला. लाटा पायांना स्पर्शून परत जाताना आमच्या पावलांखालची वाळू सरसर काढून घेत होत्या. त्याने आमच्या पावलांना गोड गुदगुल्या होत होत्या. मागे गेलेल्या लाटा पुन्हा पुन्हा आमच्याकडे झेपावत होत्या. लाटा आणि पायाखाली सरकणार्या वाळूचा हा खेळ निरंतर चालू होता. मायलेकी भावविभोर होऊ लागल्या. आणि आपसूकच त्यांचे मन गाऊ लागले. 'फेसाळणार्या लाटा, करी गुदगुल्या पदस्पर्शुनी!!!
माझी मीच राहीना, ऊठे तरंग हृदयी हर्षुनी!!!'

Making of photo and status : २. जावळ

प्रस्तावना : ज्यांची प्रस्तावना वाचायची राहून गेली असेल, त्यांनी ती वाचण्याकरिता कृपया खाली दिलेल्या लिंकवर हळुवारपणे टिचकी मारावी.

http://sachinkale763.blogspot.in/2017/11/making-of-photo-and-status.html

छायाचीत्राचा खालचा भाग पहा बरं ! काय दिसतंय ? काळ्या कातळावर केसासारखं काहीतरी दिसतंय ना ? फसलात ! ते आहे हत्तीच्या टाळक्यावर उगवलेलं जावळ !

Making of photo and status :

हा! हा!! हा!!! आहे की नाही सगळीच गंमत. आपलं डोकं कितीही लढवलं तरी ह्या फोटोवरून कोणाच्याही लक्षात येणार नाही की हा कसला फोटो आहे. मी केरळला गेलो असता तिथे हत्तीची राईड केली होती. आम्ही हत्तीच्या पाठीवर बसलो होतो, तर समोरच हत्तीचं भलं मोठं डोकं डुगुडुगू डुगुडुगू हलताना दिसत होतं. आणि त्याच्या डोक्यावर जावळासारखे दिसणारे काळेभोर विरळ केससुद्धा! It was so cute looking!! मी पट्कन हत्तीच्या डोक्याचा आणि त्याच्या केसांचा फोटो काढून घेतला. काय सुंदर दिसत होते ते केस!! एकेका केसांमध्ये चांगलं अर्ध्या सेंटिमीटरचं अंतर! आणि उंचीने भरपूर वाढलेले! खरं सांगू! मला त्या केसांवरून हात फिरवावासा वाटत होता. पण माझी हिंमतच झाली नाही. न जाणो त्याला ते आवडलं नाही तर!!? माझंच जावळ धरून उपटायचा. हा! हा! हा! पण काहो!? जशी सिंहाची आयाळ असते तसे हत्तीच्या डोक्यावरचे केस हे त्यांच्यात सौन्दर्याचे लक्षण मानले जाते का? Hmmm! कोणाला तरी विचारायला पाहिजे.

हत्तीच्या राईडची एक गंमत सांगतो. हत्तीची राईड ही घोड्याच्या राईडसारखी उडी मारून टांग टाकून बसायची नसते काही!! हत्ती पार्किंग करण्याच्या जागी एका बाजूला कायमस्वरूपी एक उंच मचाण बांधलेलं असतं. त्याला टेकूनच हत्तीला उभं करतात. आपण शिडीने मचाणावर चढायचं आणि डायरेक्ट हत्तीच्या पाठीवर बसायचं. पण मांडी ठोकून नाही. हत्तीच्या पाठीवर रेक्झिनची जाड गादी टाकलेली असते. आपण एक पाय इकडे आणि एक पाय तिकडे टाकून बसायचे असते. ते बसणेपण सुखाचं नसतं हो! हत्ती काही घोड्यासारखा बारीक नसतो. हत्तीची ही मोठ्ठी पाठ आणि हे मोठ्ठं पोट. आपला एक पाय डावीकडे आणि दुसरा पाय उजवीकडे असा १८० कोनात ताणले जातात. थोड्यावेळाने आपल्या पायाच्या दोन्ही जांघेत जोराची कळ मारायला लागते. अर्ध्यातासाने जेव्हा आपली राईड संपल्यावर आपण हत्तीवरून खाली उतरतो ना, तेव्हा कितीतरी वेळ आपण फेंगडेच चालत असतो. हा! हा!! हा!! मग बघणार ना कधीतरी हत्तीची राईड करून!!!?

Making of photo and status : १. गंप्या आणि झंप्या

प्रस्तावना :

तीन वर्षांपूर्वी आमच्या व्हाट्सएपच्या ग्रुपवर पूर्ण शंभर दिवस मी एक मालिका चालवली होती. मी रोज माझ्या प्रोफाइल फोटोमध्ये एक फोटो डकवत असे, आणि स्टेटसमध्ये त्या फोटोसंबंधी काही चविष्ट लिहीत असे.

प्रोफाइल फोटो मी कुठूनही मिळेल तिथून घेत असे. काही फोटो आंतरजालावरून घेई, तर काही मी स्वतः काढलेले असत. तसेच काही स्वतःचे, कुटुंबाचे आणि मित्रांचे असत. फोटोबाबत असा काही विधिनिषेध नव्हता. बस! फोटो मनात कुठेतरी क्लिक व्हायला हवा. मग मी तो माझ्या संग्रहात ठेवायचो आणि रोज एक फोटो घेऊन पाऊण तासाच्या माझ्या लोकल प्रवासात त्यावर स्टेटस लिहायचो.

स्टेटस लिहिण्याकरिता फक्त एकशेचाळीस इंग्रजी अक्षरांची मर्यादा होती. अर्थात मराठी करिता त्याहून कमी. कारण इंग्रजीतील दोन ते तीन अक्षरांची जागा फक्त एक मराठी अक्षर घेते हे आपणांस माहीतच आहे. मी स्टेटस लिहिताना १४० अक्षरं बसतील एवढाच गाळा दिसायचा, पुढे लिहिताच येत नव्हते. त्यामुळे स्टेटस कधी फार मोठं व्हायचं, तेव्हा काही शब्द गाळावे लागायचे. त्याने वाक्याचा अर्थ बदलून जायचा. मनासारखं व्हायचं नाही. मग पुन्हा लिहिणे आले. तसेच, इतर वेळी लेख वगैरे लिहिताना आपण कॉमा आणि प्रश्न चिन्ह वगैरेंचा मुक्तहस्ते वापर करत असतो. पण १४० अक्षरांच्या जागेमध्ये स्टेटस बसवताना कधी कधी अक्षरशः एखादा कॉमा किंवा प्रश्नचिन्ह टाकण्याची गरज असायची. पण जागाच शिल्लक उरलेली नसायची. आणि नाही टाकला तर स्टेटसच्या अर्थाचा अनर्थ व्हायची शक्यता निर्माण व्हायची.

प्रोफाइल फोटो आणि स्टेटस टाकण्याकरिता वर्तमानपत्रवाले पाळतात तशी मी डेडलाईन पाळायचो. रोज बरोबर सकाळी सात वाजता मी ते प्रसिद्ध करायचो. वेळ पाळण्याकरिता मी दोन चार फोटो आणि स्टेटस ऍडव्हान्समध्ये तयार करून ठेवत असे. अशा पद्धतीने मी विनाखंड शंभर दिवस ती मालिका चालवली होती. लोकांनाही ते फोटो पहायची आणि स्टेटस वाचायची एव्हढी सवय झाली होती, की ते माझी फोटो आणि स्टेटस टाकण्याची वाट पहात असत.

नमनाला घडाभर तेल वाहून झालेय. आता मूळ मुद्द्यावर येतो. हिंदी सिनेमावाले आपला सिनेमा प्रदर्शित करताना एक छोटीशी फिल्मही बनवतात. ते त्यात तो मूळ सिनेमा बनवतानाची संपूर्ण प्रक्रिया दाखवतात. उदा. Making of chennai express किंवा Making of bahubali वगैरे. काही दिवसांपूर्वी माझे फोटो आणि स्टेटस मी पुन्हा पहात असताना माझ्या मनात विचार आला, की त्याच धर्तीवर माझ्या काही निवडक २० फोटो आणि स्टेटसवर  Making of foto and status लिहून पाहिलं तर कसं वाटेल!!? अर्थातच मराठीतून. आणि एक नवीन प्रयोगही केल्यासारखे होईल.

तर त्याला अनुसरून मी आजपासून ह्या मालिकेला सुरवात करत आहे. या प्रयोगाला मात्र वेळेचे बंधन नसेल. जसजसे माझे लिखाण पूर्ण होईल तसतसे मी ते प्रसिद्ध करेन. तसेच आपल्याकडून मिळणाऱ्या प्रतिसादावरूनसुद्धा २० Making of foto and status ची मालिका पूर्ण करायची की नाही हे अवलंबून असेल. काही चुकभुल झाल्यास आपण सांभाळून घ्यालच याची खात्री आहेच. तरी कुठल्याही क्षणी आपणांस कंटाळा आला तर मला फक्त एक hint द्या. मी ते प्रसिद्ध करायचं थांबवेन.

तर ह्या मालिकेतलं पहिलं पुष्प मी खाली देत आहे. आपणांस आवडल्यास नक्की सांगा. आणि न आवडल्यास तेही कळवा हं!!!!

गंप्या : हे सर्व आपल्याकडे एवढे घुरून घुरून का बघतायत रे ?
झंप्या : अरे, आपल्या चेहर्यात ते त्यांचा पुर्वज शोधतायत. खी:, खी:, खी:, खी:,

Making of foto and status :

हा फोटो मला आंतरजालावर मिळाला. ह्या फोटोने माझे लक्ष वेधून  घेण्याचे कारण म्हणजे कलाकाराने त्यात साधलेली भडक रंगसंगती! लालजर्द माकडं, हिरवंगार झाड आणि पार्श्वभूमीला असलेला गडद पिवळा रंग! बरं ही दोन माकडं इतर सर्वजण सर्वसाधारणपणे रेखाटतात त्यापेक्षा फारच वेगळी आणि cute दिसताहेत. पहा ना! त्यांच्या शरीराचा दिसणारा एकंदर गोल गरगरीतपणा, त्यांच्या डोक्यावरचे उभे राहीलेले छोटुकले केस, त्यांचं चमकणारं डोकं, त्यांची उघडी तोंडे आणि त्यातून दिसणारे त्यांचे शुभ्र दात, त्यांची छोटी छोटी आणि गोल गोल पोटं! तसंच त्यांची छोटुकली उंची पहा, जशी लहान बाळंच जणू!! ह्या फोटोने मला स्टेटस लिहिण्याकरीता लगेच मोहात पाडलं.

मी विचार करू लागलो की काय लिहिता येईल बरं!! आणि तेव्हढ्यात मला त्या दोन माकडांच्या चेहऱ्यावरचे मिश्किल भाव दिसले. मला असं जाणवलं की उजवीकडचा माकड समोर पाहून टिंगल केल्यासारखं काही तरी सांगतोय आणि ते ऐकून डावीकडील माकड खदाखदा हसतोय.

बस्! मी त्यांच्या बोलण्यावरच स्टेटस लिहायचं ठरवलं. माकडांच्या जीवनाशी, त्यांच्या आयुष्याशी संबंधित बरेच लिहिता आले असते. पण मला असे लिहायचे होते, की त्यात मानव आणि माकड या दोघांचा संदर्भ यायला हवा होता. आणि मला पट्कन आठवलं. आपण पूर्वीपासूनच शाळेत शिकत आलोय की माकड हे मानवाचे पूर्वज होते. मग मी कल्पना केली की काही माणसं अभयारण्यात प्राण्यांचे निरीक्षण करायला आलेत. आणि फिरताना त्यांना झाडावर नेमकी हीच दोन माकडं दिसतात. त्याचवेळी ती माकडंही त्या माणसांकडे पहात असतात. त्या दोन माकडांची नांवेही मी काय ठेवलीयत पहा! गंप्या आणि झंप्या!! तर, त्यातले एक माकड मानवांना पाहून दुसऱ्या माकडाला विचारते, गंप्या : हे सर्व आपल्याकडे एवढे घुरून घुरून का बघतायत रे ! झंप्या : अरे, आपल्या चेहर्यात ते त्यांचा पुर्वज शोधतायत. खी:, खी:, खी:, खी:,

हा! हा!! हा!!!